De Investituurstrijd

Het conflict in de christelijke wereld over de vraag de wereldlijke of de geestelijke macht het primaat behoorde te hebben: De Investituurstrijd! (Tijdvak 4, KA 15).

Daarom werkte paus Gelasius I in de 5e eeuw de tweezwaardenleer uit. Dit hield in dat het gezag werd verdeeld over twee zwaarden of machten. Paus Gregorius VII ging hiermee aan de slag en schreef in 1075 het document Dictatus Papae. Daarin stond dat alleen de kerk bisschoppen mocht aanstellen en dat de paus hoger stond dan keizers, omdat de paus de keizer kroonde. De koning van het Duitse rijk (Hendrik 4e) was het hier niet mee eens natuurlijk. Hij wilde zelf bisschoppen kunnen benoemen voor zijn gebieden. Investituur betekent dat iemand een bisschop aanstelt, de paus koning Hendrik excommuniceerde, de kerkelijke ban. Uiteindelijk werd in 1122 het concordaat van Worms opgesteld. De keizer en de paus kwamen tot een compromis. De keuze van bisschoppen werd aan de geestelijkheid overgelaten, maar de keizer mocht de nieuwe bisschoppen wel de wereldlijke macht geven, dus de staf.