Wat is de Franse Revolutie?

De Franse Revolutie is een van de democratische revoluties in de 18e eeuw. Waarom brak in 1789 de revolutie uit in Frankrijk? Daar zijn verschillende redenen voor. (Tijdvak 7, KA 30).

Ten eerste was er veel ongelijkheid. De bevolking was verdeeld in drie standen. De eerste stand waren de geestelijken, de tweede was de adel en deze standen hadden veel voorrechten. De rest van de bevolking hoorde bij de derde stand, dus de boeren, burgers, zwervers maar ook rijke handelaren. De derde stand had geen bevoorrechte positie. Frankrijk werd absoluut geregeerd door Lodewijk de 16e. Uit ontevredenheid richtte de Derde stand dus een eigen club op: de Nationale Vergadering en deze club zou de belangen van het volk behartigen! Hier was de koning het natuurlijk niet mee eens en hij sloot hun vergaderzaal. Maar de Nationale Vergadering verkaste naar een kaatsbaan in de buurt en beloofden niet uit elkaar te gaan vóór ze een grondwet hadden gemaakt voor Frankrijk: dit staat bekend als De eed op de kaatsbaan.

Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger. De Nationale Vergadering bleef ondertussen werken aan een Grondwet. In 1791 was die eindelijk af. In deze grondwet (constitutie) stond dat de koning veeel minder macht kreeg. Hij was dus geen absoluut vorst meer, maar moest zich houden aan de wet. De radicale Jacobijnen stonden onder leiding van Robespierre. De periode 1793-94 staat bekend als de Terreur, omdat iedereen die tegen de revolutie was of ervan werd verdacht, onder de guillotine kon komen. Tienduizenden mensen kwamen zo aan hun eind. Niet zo veel sprake dus van verlichting. Uiteindelijk werden de radicale leiders zelf, zoals Robespierre, onthoofd. De periode van de Terreur was in 1794 afgelopen. Aan de macht kwamen nu vijf gekozen directeuren: het Directoire van 1795 tot 1799. In 1799 ging generaal Napoleon Bonaparte naar Parijs waar hij een staatsgreep pleegde. Het directoire werd opgeheven. Er kwam een nieuw soort regering: het Consulaat. Deze bestond uit drie consuls, bazen, maar Napoleon was eerste consul, of belangrijkst man van het land, de andere twee mochten raad geven.